Giza garuna
Garuneko zirkuituak zelula mota ezberdinez osatuta daude, hala nola neuronak eta glia. Giza garunak 80.000 milioi neurona ditu gutxi gorabehera, eta bakoitzak beste neuronekin 1.000 konexioraino egiten ditu. Neurona bakoitzak axoiak eta dendritak ditu. Axoiek botoi izeneko irtengune txikiak dituzte, neurotransmisorez kargatutako besikulak dituztenak. Hauek askatzen dira neuronak ekintza-potentzial bat sortzeko kitzikatua dagoenean, garunaren informazio-moneta bat. Zelulaz kanpoko espaziora askatzen diren neurotransmisoreak beste neurona batzuen dendritetan kokatutako bizkarrezurra izeneko irtengune txikietako hartzaile eta kanaletara lotzen dira. Horrela, informazioa neurona batetik bestera transmititzen da. 

Hipokanpoaren zirkulu horzatua (ZH), ikaskuntza eta memoria prozesu ezberdinetarako funtsezkoa den garuneko eskualdea, kognizioan memoria deklaratiboaren eredu prototipikotzat hartzen den baldintzatzaile klasiko soil bat sakondu zen gure ikerlan ezberdinetan, kognizioaren rola jarraitzeko. garun-zirkuitu espezifikoak ikaskuntza- eta memoria-prozesuetan. Esperimentalki, traza begi-kliska baldintzatua erabili dugu eredu gisa. Animaliei baldintzarik gabeko estimulu bat (BGE) aurkeztu zitzaien begiari begi-kliska bat eragiteko, eta ondoren baldintzatutako estimulu bat (BE), hala nola tonu bat. BGE eta BErekin hainbat egun girotu ondoren, animaliak keinu egiten ikasi zuen bakarrik aurkezten zenean. 

Jose Maria Delgado doktoreak eta lankideek egindako aurreko ikerketa batean, aldez aurretik eratutako memoria ezabatu egin zen ZH desaktibatuta zegoenean isilarazi ondoren probatu ondoren. Egileak ondorioztatu zuen ZHren inaktibitateak ikasitako esperientziaren memoria ezabatu zuela. 

Mazahir T. Hasan doktoreak, Achucarro Neurozientzien Euskal Zentroko Ikerbasque ikertzaile eta taldeburuak (Laboratory of Brain Circuits Therapeutics), eta Sevillako Pablo de Olavide Unibertsitateko Jose Maria Delgado-Garcia irakasleak zuzendutako ikerketa batean eta Nature Journal-en argitaratua "Psikiatria Molekularra", ikertzaileek ZHren irteera selektiboki blokeatu zuten. Manipulazio selektibo honekin, memoria berreskuratzea gaituta zegoela ikusi zuten ZH irteera desblokeatu ondoren. Ikertzaileek ondorioztatu zuten ZH beharrezkoa dela memoria berreskuratzeko. 

Bi ikerketen arteko desadostasuna uztartzeko, ikertzaileek postulatu zuten aurreko ikerketan, DGren inaktibazioa neuronak hiperpolarizatu zituen teknologia genetikoa erabili zuela, zeinak seinale sinaptikoa anterogradoa eta atzerakoia oztopatzen zuela. Hori dela eta, kortex entorrinaletik (KE) ZH eta ZH hipokanpoko CA3 eskualderainoko memoria-engrama blokeatu egin zen, eta horrek KE-ZH eta ZH-CA3 memoriaengramak ezabatu zituen. Oraingo ikerketan, ikertzaileek ZH-CA3 engrama selektiboki ezabatu zuten ZH irteera blokeatuz. Desblokeatu ondoren, KE-ZH engrama berriro inprimatu zen ZH-CA3 engrama berriro ezartzeko memoria berreskuratzeko. 

Alde batetik, aurreko ikerketan erabilitako teknologiak aukera zirraragarriak eskaintzen ditu aurretiko ikaskuntza-esperientzia baten memoria-engrama desagerrarazteko, oroitzapen txarrak tratatzeko aukerarekin. Bestalde, gaur egungo ikerketan, Mazahir T. Hasan irakasleak garatutako teknologiak ZHk memoriaren berreskurapenean duen eginkizun erabakigarria ezartzen du eta memoria-engramak eskualde batetik bestera sekuentzialki inprimatzeko proposatzen diren mekanismoen inguruko ikuspegi sakonagoa eskaintzen du. 

Zirkuituek ahaztean eta gogoratzean nola funtzionatzen duten ulertuz, estrategia berriak garatu litezke memoriaren hainbat disfuntzio tratatzeko, hala nola, zahartzearekin, estres posttraumatikoarekin eta Alzheimer gaixotasunarekin lotutakoak.