Amnistiaren agerpen inplizitua

Bestalde, “amnistia”-ren existentzia nabari daiteke, inplizituki, gure Legean. Izan ere, Karta Magnatik bertatik ondoriozta daiteke, 62.i) artikuluetan aipatzen den “grazia-eskubidea” aldarrikapenetik - “Erregeari dagokio: i) Grazia-eskubidea egikaritzea. Legearekin, indultu orokorrak baimendu ezin dituenak”-, 87.3 - “lege organiko batek arautuko ditu herri-ekimenaren egikaritza-moduak eta betekizunak lege-proposamenak aurkezteko. Nolanahi ere, 500.000 sinadura akreditatu baino gutxiago beharko dira. Ekimen horrek ez du aurrera egingo zuzenbide organiko, fiskal edo nazioarteko gaietan, ezta graziaren prerrogatiboari dagokionez ere". Eta 102.3 - “Graziaren errege-eskubidea ez da aplikagarria izango artikulu honetako kasuetako batean” -.

Eta inplizituki esaten dugu, edo aipatzen dugu “amnistia” “grazia-eskubidearen” barruan sartzen dela, Konstituziotik bertatik ondorioztatzen baita hainbeste - izan ere, “barkamena” soilik aipatu nahi izan balu epe zehatz horrekin egin dute, bere beste manu batzuetan egiten den bezala, baita “barkamenaren grazia” arautzen duen aipatutako 1870eko Legeak ere, era honetan, beste “grazia” motaren bat dagoela iradokitzen duena. Nolanahi ere, gure sistema konstituzionalean agertzea ez litzateke berria, izan ere, 1869an, bere 74. artikuluan, zioen: "Erregeak lege berezi baten bidez baimendu behar du: 5º Amnistiak eta indultu orokorrak ematea", eta 1931ko bere 102. artikuluan, "Amnistia Parlamentuak bakarrik adostu ahal izango duela" ezarri zuen.

Beraz, “amnistiaren” xedapen konstituzionala berretsi ondoren, geratzen da, beraz, nola garatu behar den erabakitzea legezkotasunarekin egokitzapen zorrotza bilatzeko eta, hala badagokio, behar den epean posible den ala ez.

Lege arrunt baten beharra

Formaltasun hutsari dagokionez, argi dirudi politikari separatisten “amnistia” Lege arrunt baten bidez garatu beharko litzatekeela, eta hori Konstituzioak berak Lege Organikoari erreserbatzen dizkion gaien aurka -bere 81. artikuluan-, eta Lege-Dekretuak eta Legegintza-Dekretuak -86. eta 85. manuetan, hurrenez hurren-; Lege arruntak zeinaren prestaketa-prozedura -Arau Goreneko 88. artikulutik 91.era bitarteko artikuluetan eta Kongresuko Araudietan arautua -ez baitu salbuesten- hain zuzen ere, eskatzen du bai proiektu baten beharra "arrazoiaren azalpenez lagunduta, bai horiei buruz erabakitzeko beharrezkoak diren aurrekariak", bai eta "Senaturako bi hilabeteko epean, testua jasotzen den egunetik hasita", deliberatzeko aurkeztea ere, eta, nolanahi ere, aipatzen ari garenez, Gobernuarentzat mesedegarriagoa omen da, hori ez baita kasua, jakina denez, Alderdi Popularrak gehiengo osoa baitu Behe Ganberan, eta "Erregeak hamabost eguneko epean zigortuko ditu legeak onartutako legeak. Gorte Nagusiak, eta horiek aldarrikatu eta berehala argitaratzeko aginduko du".

Hori dela eta, azpimarratzen eta ondorioztatzen dugu, eskatzen dena bezalako “Amnistiaren Aldeko Lege” baten onarpena egiteko legezko aukera dagoen arren, horretarako beharrezkoak diren epeak eta prozedura izapideak kontuan hartuta, ez dela, ordea, eta nabarmenki, baliteke PSOEk eta bere bazkideek abenduaren 27a baino lehen onartzea, Sánchez jaunaren inbestidura saiorako aurreikusita dagoen data -irailaren 26an eta 27an Núñez Feijóoren inbestidura hutsa egin zenetik bi hilabeteak emanak direla-.